5. - 7. júní fór ég til Genf í Sviss í námsferð þar sem við fengum að sitja fundi á 17th Session-Human Rights Council. Þetta var mögnuð ferð. Hún var reyndar of stutt í ljós ferðalagsins en ég hefði viljað vera einum degi lengur. Þetta var frumraun kennarans svo hann ætlar að hafa hana lengri næst. En við keyrðum um 1800 km þessa þrjá daga. Eittþúsunsogáttahundruð kílómetrar er fjandi mikið í litlum kálfi þar sem ég sat á bossanum í litlu sæti og næs. En í þessum litla kálfi var mikið borðað, spjallað, hlegið og hlegið meira. Og útsýnið var náttúrulega magnað oft á tíðum.

Alparnir. Þarna erum við að keyra frá Austurríki og til Sviss. Ég var eins og smábarn mér fannst þetta svo fallegt. Leiðin til Genf var Austurríki, Þýskaland, Austurríki, Sviss og svo Frakkland þar sem við gistum. Leiðin til baka var svo Frakkland, Sviss, Lichtenstein, Austurríki, Þýskaland og Austurríki. Við stoppuðum nokkrum sinnum á hvorri leið svo pásurnar voru teknar í hinum ýmsum löndum í fallegu umhverfi.

Þetta er tekið innan við hliðið á UN byggingunni. Ef maður ætlar sér að mótmæla mannréttindabrotum er þetta vissulega mjög relevant staður til að mótmæla. Það voru allskonar mótmæli á svæðinu alla dagana.

Þessi eftirréttur var svaðalegur. Þetta er Flammenkuchen sem er réttur a la Sviss en er venjulega í formi aðalréttar, svipað og pizza en þessi var með eplum, kanil og ís.

Umræður á 17th Session Human Rights Council. Aðilar frá Non Governmental Orginization fengu að vera með stutt erindi. Einn þeirra gagnrýndi Kínverja harkalega sem varð til þess að fundurinn sem átti að vera "public" var breytt í "private" og við fengum ekki að fylgjast lengur með. Kínverjar urði brjál og móðgaðir. Ekki að það hafi verið nokkur lýgi eða öfgar í erindi mannsins.

Við gistum á hóteli í Frakklandi og ég var í herbergi með stelpunum tveimur frá Ástralíu og einni frá Þýskalandi. Okei meira í gríni en alvöru og án þess að alhæfa þá er þessi frétt

http://www.visir.is/bandarikjamenn-fyndnastir,-thjodverjar-reka-lestina/article/2011110609104 svo rétt. Í einhverju hláturskastinu var ég líka í kasti yfir því einu hvað hún var einhvern veginn ekki að fatta neina djóka og almennt bara skúli fúli. Ég sagði auðvitað ekki neitt við neinn en ég má deila þessu hérna.

Síminn virkaði ekki þegar yfir landamærin var komið og gat því enginn haft samband við mig né heldur gat ég komist á netið. Ég var viss um áður en ég lagði af stað að litli gaur hjá Ásgeiri bróður og Jóhönnu myndi koma á meðan ég yrði í ferðinni. Snemma morguns 06.06 sagði ég við stelpurnar að litli kæmi í dag. Þetta væri líka svo flott dagsetning. Ég fékk að senda sms úr símanum hjá þýsku til múttu og bað hana um að hringja þegar litli gaur kæmi. Svo að kvöldi 6. þegar við vorum úti að borða kíkti hún á símann sinn þar sem voru þrjú missed calls frá múttu. Ég vissi því að litli gaur væri kominn og brosti hringinn. Þegar sú þýska fattaði hins vegar að Ísland væri ekki í ESB kom hún því kurteisislega til skila að hún vissi nú ekki hvað símtalið kostaði svo ég gæti ekki beðið mömmu að hringja. Really?

Íslendingar kunna almennt ekki að fara með peninga en þetta dæmi er svo lýsandi fyrir marga hérna. Ég bauðst alveg til að láta hana hafa klink. Þetta var bara of mikið. Stúdentar hérna fara á milli búða, finna hvað er ódýrast á hvorum stað og fara svo á milli og kaupa matinn. Með þessu spara þeir kannski tvær evrur og eru helsáttir. Þetta tekur hins vegar tvær klst. eða eitthvað. Áfram gullni meðalvegur.

Litli gaur er himneskur og fullkominn. Þegar ég loksins sá myndir af honum langaði mig að hoppa upp í næstu vél og halda á honum. Ég get ekki beðið eftir því að knúsa hann eftir þrjár vikur.

Annars á ég langa helgi í fríi og var að spá í að fara í dagsferð eitthvað, skoða fallega borg, taka skemmtilegar myndir, fá mér hvítvín og lesa bók. Í næstu viku tek ég vikukúrs um American Law og svo eru tvö próf 22. og 27. júní. Þannig næstu þrjár vikur verða fljótar að líða og ég fer bara að huga að heimkomu. Ég hlakka mikið til.

Þessi tími er búinn að vera yndislegur. Hann er búinn að vera sirka about akkúrat eins og ég vildi að hann yrði, eins og ég sá fyrir og það sem ég þurfti. Ég er ánægð með að hafa látið af þessu verða þrátt fyrir erfiðan vetur, ekki það að ég hafi nokkrum sinnum hugsað um að sleppa þessu en það hefði getað orðið. Þessir mánuðir eru búnir að vera rólegir, endurnærandi, lærdómsríkir, reynslumiklir, ljúfir, notalegir og sólríkir. Ég hefði ferðast meira ef krónan væri ekki ónýt en ég auðvitað ferðaðist "allt" um kring þegar ég var i Vín 2005-2006. Svo er kannski ekki hægt að miða við Ástralana t.d. sem koma kannski til Evrópu þrisvar á lífsleiðinni. Ég er samt búin að fara nokkrum sinnum til Þýskalands, tvisvar til Vínar, Búdapest, Hollands, Graz og Sviss. Ég er auðvitað búin að gera fullt :-)

Að lokum! http://www.mfbm.is/default.aspx Þetta er magnað framtak.

Sögudísa er hætt í bili!

xx